Tłumaczenie recenzji Geno Thackary.

Tekst w oryginale na allaboutjazz.com.

3×3: Piano Trios, Vol. II

Wyrafinowany zmysł muzyczny? Obecny. Silna chemia między muzykami? Zdecydowanie. Znajomość tradycji jazzowej połączona z determinacją, aby szukać własnej drogi? Oczywiście, że tak. Maciej Tubis i jego kompani z Tubis Trio odhaczają po kolei wszystkie punkty na liście wymagań, których oczekuje się od profesjonalnego zespołu jazzowego. Oprócz tego, wyróżnia ich widoczne zamiłowanie do dobrej zabawy, której trudno się oprzeć. Flashback, ocieka radością gry, manewruje pośród serii melodyjnych, niezwykle chwytliwych fraz, oferując słuchaczom zaraźliwie pogodne dźwiękowe igraszki bez uszczerbku dla muzycznej inteligencji samych utworów.

Nie można przeoczyć kilku wolniejszych, pięknych momentów; trio potrafi odnaleźć efektowne odcienie w refleksyjnych kompozycjach, jak „Esteem” czy hipnotycznym utworze tytułowym. „Roadrunner” nadaje rytmikę, której nie powstydziłaby się żadna kapela grająca rocka progresywnego. Jest jak muzyczna huśtawka, która ze ze swobodnie brzmiącą elegancją kołysze pomiędzy rytmami 4/4 i 7/4. Paweł Puszczało sprawia, że jego bas brzmi tak mocno, jak elektryczna gitara basowa, a Przemysław Pacan czasem bębni jak rasowy, nieokiełznany rockandrollowiec.

Niemniej jednak, to radosny i pogodny klimat odnosi tutaj końcowe zwycięstwo. Jakkolwiek dużo znajdziemy tutaj głębi i kunsztu, Flashback ani na chwilę nie przestaje dostarczać frajdy.

Geno Thackara, 19.11.2018